سلام پسر عزیز مامان و بابا...
نمیدونم چه جوری دلیل تاخیر این دفعه ام رو بگم...
بعد از اخرین پستی که برات گذاشتم رفتیم مشهد و حسابی حال و هوامون عوض شد...شما دوتا دندون دراوردی و همه چی داشت به خوبی پیش میرفت به جز مریضی مامانی عزیز (مامان بابایی) که باعث شده بود حال خوبی نداشته باشه..دوستهای خوب وبلاگیمون هم در جریان مریضی مامانی بودن و ازشون به خاطر دعاهایی که براشون کردن ممنونم....
پسر خوبم مامانی دو سال بود که درگیر یه بیماری خیلی سخت بود و اون بیماری در اخر مامانی رو از پا در اورد و متاسفانه حالا من باید بگم: انا لله و انا الیه راجعون...
امیرحسین عزیزم تو هنوز مفهوم این گریه ها و سیاه پوشیدن هارو نمیدونی و میدونم وقتی بزرگتر بشی ازمون میخوای از مادربزگت برات بگیم..فقط بهت میگم که خیلی دوستت داشت.. وقتی همه از مهربونی و محبت مامانی و از این که چقدر نوه هارو دوست داشت تعریف میکنن خیلی دلم برات میسوزه که با زود رفتن مامانی خیلی از محبت ها و مهربونیهاشو ندیدی........
از دوستهای خوبم که براشون دعا کردن ممنونم و همینطور دوستهای عزیزی که تو پست قبل باهامون همدردی کردن و به یادمون بودن..حالا ازتون میخوام اگه امکانش هست برای شادی روحشون یه صلوات هدیه کنید..ممنونم.
پسرم سعی میکنم خاطرات این مدتی که نبودیم رو زود زود برات بذارم تا چیزی از دفتر خاطرات زندگیت جا نمونه..اول عکسهای مشهد رو میذارم..
از اولین تجربه هات تو این سفر مسافرت با قطار و هواپیما بود..چون اولین بار بود که با تو یه مسافت نسبتا طولانی میرفتیم با ماشن خودمون نرفتیم..هرچند که تو قطار خیلی اذیت شدی و اذیتمون کردی اخه با بابا نوبتی تورو بغل میکردیم و تو قطار میچرخیدیم..ولی موقع برگشت از فرودگاه مشهد تا تهران رو خوابیدی خدارو شکر ....
عکس توی قطار موقع رفتن:
موزه نادری:
کوه سنگی:
این نمک هایی هم که تو دستته رو موقع غذا خوردن تو مشهد بهت میدادیم که شاید بتونیم یه ذره سرت رو گرم کنیم که غذا بخوری ولی خیلی تاثیر نداشت...متاسفانه خیلی بدغذایی...
..یه شب که از حرم برمیگشتیم به زائرهای امام رضا گل میدادن یکی هم به تو دادن گل پسرم...ولی بعدش که دیدم داری خرابش میکنی منم هدیه دادم به یه خانوم کوچولو که اونم خیلی خوشحال شد..متاسفانه عکس تار شده و فقط شاخه ی گل دیده میشه..
پدر و پسر:
چون توی حرم دوربین نمیشد برد چند تا عکس با گوشی گرفتم که بعدا میذارم اخه هنوز تو حافظه ی خود گوشیه...این عکس رو هم تو مشهد ازت گرفتیم اونم خیلی عجله ای.. اخه شب قبل از برگشتنمون بود و کلی کار داشتیم:
عزیز دلم توی این ماه پیشرفت زیادی داشتی و حسابی منو خوشحال کردی..دوتا دندون دراوردی و سومی هم درحال بیرون اومدنه..دس دسی میکنی..بای بای میکنی..وقتی بهت میگم سرسری کن سرت رو تکون تکون میدی..کله میزنی..یه وقتایی کلمه های اسون رو تکرار میکنی مثل داداش..و اما بالاخره چهار دست و پا شدی و با روروئک خداحافظی کردی..هرچیزی هم که سر راهت باشه میخوای ازش کمک بگیری برای بلند شدن..و متاسفانه لاغر شدی و وزن کم کردی ..ازبس که بدغذایی...
الان عکس جدید ازت ندارم..این عکس هارو هم که به مناسبت 9 ماهگیت میذارم برای ماه قبله.یعنی قبل از مشهد رفتن...سعی میکنم زودتر عکس جدید ازت بذارم
امیرحسین در حال تماشای تبلیغ لوسی..خیلی دوستش داری:
و همینطور عاشق کنترلی:
اینجا هم تا دیدی دارم عکس میگیرم میخوای دوربین رو ازم بگیری..بکش بکشی شد دیدنی...خخخ
... پسرک عزیزم 9 ماهگیت مبارک...
امیرحسین عزیزم 
امروز 8 ماهه که تورو داریم و با داشتنت داریم روزهای خوبمون رو سپری میکنیم و بی نهایت خدا رو شکر میکنیم به خاطر بودنت
هفته ای که گذشتش خیلی خوب بود و بهمون خیلی خوش گذشت..اخه عزیز و اقاجون مهربون که خیلی دلمون براشون تنگ شده بود اومدن پیشمون و مارو خوشحال کردن..یکی از شب هایی که اونا اینجا بودن هم دایی جون ازمون دعوت کرد که باهم بریم بیرون..که اون شب هم خیلی خوب بود شما حسابی خوش گذروندی اخه عاشق ماشین و بیرونی یا به قول خودت ددر...دیروز هم که اقاجون و عزیز از پیشمون رفتن و ماهم باز دل تنگشون شدیم و امیدواریم که به زودی بریم پیششون..
از دندونم که تا الان خبری نبوده....
سلام به همه دوستهای مجازی مون که تو تو این مدت که نبودیم دلمون براشون تنگ شده بود 
اولین عید و نوروزت مبارک باشه دلبندم
امیرحسین جان از صمیم قلب دوستت داریم 
نیم سالگیت مبارک شیرینم
بگم حسابی شیطون شده و با روروئکش کلی شیطتنت میکنه..و وقتی به یه دیوار میخوره اونقدر جیغ میزنه که بریم و به دادش برسیم و برگردونیمش 
از خودش کلی صدا درمیاره اونم با صدای خیلی بلند و عاشق سر و صداست 
..راستی هفته قبل هم یه مسافرت کوتاه به محلات و زنجان رفت که متاسفانه یادم رفت عکس بگبرم
..خب دیگه بریم سراغ عکسها:
پسردوست داشتنیم با تو بودن خیلی شیرینه 
سلام عزیز دلم..امروز یاد گذشته هاتو کرده بودم یاد اون وقت هایی که خیلی کوچولوتر بودی..چقدر دلم برای اون روزها تنگ شده...اون روزها که تازه به دنیا اومده بودی حس و حال عجیبی داشتم باور نمیشد که تو برای منی و من دیگه شدم یه مادر..البته هنوزم با داشتن تو هر روز یه حس تازه دارم تازگیی که تو اون رو بهم بخشیدی و خیلی بیشتر از اونی که فکرشو کنم تو زندگیم معجزه کردی و برامون شادی اوردی..ازت ممنونم پسرم...البته میدونم که این لطف خداست و هرچقدر که شکر کنم بازهم کمه:خدایا شکرت
امروز عکس های بیمارستانتو برات گذاشتم ...چقدر کوچولو بودی عشق کوچولوم...اصلا نمیشد بغلت کرد..همش میترسیدم از این که خدایی نکرده اتفاقی برات پیش بیاد.البته خوبیش این بود توی اون بیمارستانی که به دنیا اومدی قنداقت میکردن و دیگه بغل کردنت سخت نبود البته اون موقع خیلی ناراحت میشدم از قنداقت و همش دوست بیایم خونه و تو راحت شی...خب دیگه بریم سراغ عکس ها:
دوست دارم یه عالمه
